Za umiejętne przetworzenie wzorca architektury zagrody wydłużonej i dobre rozwiązanie przestrzeni ogrodowej, która staje się przedłużeniem domu.

Elementy nawiązujące do tradycji to: skala i proporcje domu, użyte materiały wykończeniowe, (uproszczony) detal, ustawienie budynków na działce, układ wnętrza z centralnym słupem piecowym, tzw. dziadkiem, usytuowanym w „wielkiej sieni”. Główną inspiracją, aby zachować proporcje szczytu budynku od ulicy, jest typ zagrody wydłużonej, w której budynek mieszkalny znajdował się pod wspólnym dachem z budynkami inwentarskimi oraz stodołą usytuowaną oddzielnie.

Układ przestrzenny tworzą: budynek mieszkalny i budynek gospodarczy usytuowane równolegle względem siebie, skierowane szczytami w stronę ulicy. Pomiędzy nimi zaprojektowano pergolę, która stanowi „zwornik” między oboma budynkami i stanowi akcent kolorystyczny. Przy wejściu do budynku mieszkalnego przewidziano ozdobną ruchomą ściankę ażurową, która optycznie wydziela strefę wejścia od strefy ogrodowej. Dom podzielono umownie na trzy strefy: gościnną, dzienną oraz sypialnianą. Głównym pomieszczeniem jest tzw. wielka chata lub wielka izba. Tam też kiedyś skoncentrowane było życie kilkupokoleniowej rodzinny. W centralnym miejscu „chaty” znajduje się pionowy słupek piecowy zwany „dziadkiem”, który jak niegdyś dzieli funkcjonalnie wnętrze i ma

znaczenie symboliczne. Budynek gospodarczy usytuowany równolegle do budynku mieszkalnego zawiera garaż dwustanowiskowy z warsztatem, pomieszczenie gospodarcze na sprzęt ogrodowy, rowery czy meble ogrodowe oraz zadaszoną, otwartą „kuchnię letnią” od strony podwórza. Forma obu budynków jest prosta, budynki na planie prostokątów, pokryte dachem skośnym o nachyleniu 45 stopni. Elewacje z okładziny drewnianej w układzie poziomym i pionowym, szczyty budynku mieszkalnego dodatkowo zaakcentowane w postaci szalówki w układzie skośnym „w jodełkę”.

Marcin Podlewski, tel. 882 854 861